Liter. Jaargang 10

[p. 13]

Hilde Bosma
Indien ik u vergeet

[I] Gemini

Ik zag het dier en wist wat ik zou maken:
in nieuwe wijn gestoofde achterbout,
gepeperd met het kruid waar jij van houdt
want zo wou je mij zien. Het zou je smaken.

Voor de gelegenheid schoor ik mijn kaken;
tussen ons bestond geen voorbehoud
en ik ben soms wat ruw. Jij bent al oud.
Ik weet nu niet of ik je nog kan raken.

Je hebt verdomd een bok gekust. Ontken
het niet. Jij lust alleen je dromen
dus hier is meer dan één verrader.

Je hebt niet goed begrepen wie ik ben
zodat ik nooit meer thuis kan komen.
Zegen mij. Zegen ook mij mijn vader.

[p. 14]

[II] Ora pro nobis

Waar zou ik nog dekens kunnen kopen?
Ik zoek de witte lakens die ik vroeger had:
mijn moeder streek ze altijd geurig glad
zodat ik er steeds onder ben gekropen.

Nu staan de randen tochtend open:
ik had zo'n dekbed groter ingeschat.
Ik heb een plastic kruik gevuld die plat
mijn buik bedekt. Er is iets misgelopen.

Mijn vingers passen niet meer in elkaar
dus liggen ze in spreidstand slap te wezen
totdat mijn navel zacht en warm zal zijn.

Soms zijn die dingen niet berekenbaar.
Ik zou de warme ribbels willen lezen
en mompel paternosters als refrein.

[p. 15]

[III] Wiegelied

Ik zit hier rustig tegen de verwarming aan,
mijn zere knieën stevig opgetrokken.
Vanavond draag ik wintersokken.
Ik heb twee dunne armen omgedaan.

Ik voel me zachtjes heen en weer gaan
als zo'n zwakzinnige die is geschrokken.
Ik schommel tot ik ben vertrokken,
want ik moet weg. Ik kom ergens vandaan.

Het is maar goed dat ik gelovig ben:
de gloei is in mijn botten waar te nemen.
Mijn handen worden nu steeds minder koud.

De sterke mannenarmen die ik ken
uit een verhaal gaan mij straks overnemen.
Er moet een vader zijn. Zo een die van mij houdt.

[p. 16]

[IV] Ecce homo

Ik wil hem morgen thuis ontvangen:
dan kan ik zien hoe hij de wereld won.
Aan stalen haken in het kaal beton
zal hij hier prachtig in de kamer hangen.

Ik heb geluk. Ik ken de wandelgangen
waar men de mooiste beelden ooit verzon.
Doe mij er eentje inclusief pardon
en wijde armen om me op te vangen.

Dus stuur zo'n opblaaspop die zielig kijkt
en daarin zwijgend op zijn schepper lijkt.
Maak hem zo groot dat ik op hem kan passen.

Het wordt vast fijn als ik zijn lijf betast.
Eenmaal bekend kan hij dan in de kast:
uitgezogen past hij goed tussen de jassen.