Liter. Jaargang 9

[p. 48]

Jaap van der Molen
Gedichten

Invasie

Zacht fluitend ineens in de heesters
vinden zij zich terug in een beloofd land,
nu iets hen heeft verdreven precies op
iemands tijd, voorboden en ontheemden.

In kleine groepen kwamen ze op vleugels
van de invallende winter uit het noorden.
Van de kaart maar onverschrokken belagen
zij cotoneaster en viburnum opulus.

Onthalen wij hen met een nieuwe naam:
murmelende zijdevogel of gekuifde
wasvleugel. Wachten wij op wat komt
als de laatste bessen zijn gegeten.

[p. 49]

Voorde

Hier stopt het pad. We kijken om en zien achter
ons hoe kale bomen naar de wolken reiken,
als oude handen zonder gevoel er nog in.

Ver weg weten wij het huis dat we verlieten.
Het dak is ingestort, brandnetels schieten hoog
binnen zijn muren op. We hebben de ramen bedekt
met planken, alsof we de ogen sloten van een dode.

Laten we niet te lang stilstaan. Voor ons bruist
de rivier en het gras aan de overkant is groen.
Geef me je hand. Laten we lopen over water.

Jaap van der Molen (1958) werkt als lerarenopleider in Zwolle.
Poëzie: Blindelings (1991).