Liter. Jaargang 4

Christelijk literair tijdschrift

[p. 85]

Rien van den Berg
Gedicht

Psalm

Van Rien. Toen medici aantoonden dat het kwaad hem in het bloed zat. Om hardop uit te spreken.

U was mij een toevlucht heer,
totdat u mij slachtte.
De dagen van mijn jaren, daarin
zijn zestig jaren, en met wat medicijnen
zeventig jaren, en wat daarin mijn trots is
ligt onder de doem van dichtslibbend leven.

De spotter roept: u bent er niet. U bent
maaksel van mijn vragende geest. Maar
is uw niet-bestaan dan geen projectie van zijn
onvermogen de zon te zien op de bosgrond,
de eekhoorn op een te dunne tak, de golvende
vrouw op zijn heupen, een vlinder op een kinder
hand? Bent u daar nog?

En als ik in het vonken van de stilte
in de geladen lucht uw jawoord hoor -
in de verte bliksemt uw Naam al over de aarde -
uw fonkelen in de ogen van mijn dochter,
uw amen in het kraaien van de haan,
steekt er dan troost in uw aanwezigheid?

Laat u mijn hart een kraakpand zijn,
bewoon de uitgeleefde kamers, heer
van dit huis, het staat al zo lang leeg
en vuil zet zich af tegen de wanden.