Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 31

[p. 167]

Feest
Voor Edward
Iduna Paalman

Er is feest geweest
hoog werd er gezongen over God
en dankbaarheid, mijn vaders lippen
plopten op de maat, zijn stem had hem al verlaten

er werden mantels gedragen en bikini's
en alles wat ik zei kreeg een huis, een klank, een galm
pinguïns liepen af en aan met hapjes, stelden mijn vader
gerust, hielpen hem met zijn potje eenmansschaak

gevouwen handen klapten langzaam open
vonden ruwe houten tafels om ritmes op te slaan
een jongen raakte kwijt maar werd tongzoenend teruggevonden
een machine blies confetti, daarna sneeuw en later wind

ik was het kind dat stil onder het prikkeldraad
van de bedtijd door rolde, nu in koel open
veld stond, zich een vuur wenste
de vonken al van alle mensen af zag slaan.