Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 27

[p. 22]

Snel, enthousiast, maar bovenal geniaal
Frank Groothof

Ik heb voor het Zaanse Schansfestival in Zaandam een aantal Beatleliedjes uit de kast gehaald die Harrie zo'n 20 jaar geleden voor me heeft vertaald. Puberpoëzie, maar met zoveel humor en tegelijk zo teder en lief dat de hele zaal altijd meteen gaat kwijlen als ik ze zing. Ik vroeg hem indertijd om twaalf liedjes van John Lennon te vertalen en natuurlijk vond hij dat meteen leuk. Nog geen uur later hing 'ie al aan de telefoon en zong hij me de eerste vier voor. Harrie ten voeten uit: snel, enthousiast, maar bovenal geniaal.

Ik heb het geluk gehad om wel zeven opera's met hem te maken, De Toverfluit, Carmen, Don Giovanni, noem maar op, en ik durf te beweren dat zijn vertalingen vaak beter waren dan de originele teksten. Ze liepen zo verdomd goed op de muziek en waren zelfs vaak sterker van beeld dan het origineel. Altijd vol humor en last but not least: in gewone spreektaal, waardoor mensen na afloop soms tegen me zeiden: ‘Nou begrijp ik die opera eindelijk.’ Dankzij zijn teksten werden opera's toegankelijk voor een groot en bovenal jong publiek. Ik ga er weer een paar in reprise nemen en nu ik die teksten weer lees denk ik vaak: ‘O wat gaaf, wat hou ik toch van die man!’ Harrie kan volgens mij alles. Toen 'ie een cantate van Teleman voor me vertaalde zat 'ie 's nachts doodleuk in die stijl een heel strijkkwartet te componeren! Of die keer dat we zijn Carmen verfilmde. Op de computer tekende hij een fantastisch decor en ik moest in een kleine studio tegen een blauwe achtergrond acteren waardoor het er later uitzag alsof ik in een bomvolle arena speelde. Er was wel ergens een cameraman, maar zijn beelden bevielen Harrie niet dus hij had hem zijn camera afgepakt en lag zelf op de grond te filmen.

[p. 23]

Ik kan zo nog wel een tijdje zo doorgaan, en dan heb ik nog helemaal niks gezegd over Imme die me heeft binnengeleid in de wereld van de Grieken met haar fantastische en geestige hertalingen. Zij heeft ook een opera voor me bewerkt, Boris Godunov, in één woord: meesterlijk. Als je hun huis binnenstapt kom je een sprookje binnen, met muren van boeken en al die schilderijen en merkwaardige meubelen. Ik denk dat ik de lezer ga vervelen met mijn superlatieven dus ik stop. Maar het mooiste is dat Harrie me laatst opbelde en zei: ‘Frank, je was toch altijd zo gek op die kappersstoel van me? Kom hem maar halen, want ik kan er niet goed meer in zitten.’ Stel je voor, zo'n echte New-Yorkse scheerstoel uit het begin van de vorige eeuw, waar wel een dozijn maffiosi in vermoord zijn! Waar Harrie al zijn teksten en tekeningen in gemaakt heeft! Die troon staat nu in mijn nederige stulpje op een ereplaats en reken maar dat er nog heel wat genialiteit op mij doorstraalt.