Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 12

[achterplat]

Kom je bij me eten?

Leeft een spruitje minder dan een spreeuw of sprot?
Wuiven veren dooier dan een veld vol graan en rogge?
Is al het eten op mijn bord niet doodgemarteld leven;

zou ik niet liever smullen van een kiezel of een kei?
Ik wilde dat ik leven kon van lege lucht en stoom,
van wind die waaide en een hand die zachtjes aaide,

van het noemen van jouw naam. Kom van mijn lippen
kussen eten, waarvoor geen enkel levend wezen hoeft
te sterven. Kom vanavond, als je tijd hebt. Heb je tijd?

Ted van Lieshout