Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 12

[p. 3]

[Nummer 45]

Een late lente
Redactionele inleiding

Laat ik het maar meteen bekennen. Dat ‘laat’ slaat niet op de weersomstandigheden van dit jaar. Want op momenten dat Koning Winter doorgaans uitdaagt tot een flinke schaatstocht, kon je dit jaar al lekker in het zonnetje zitten. Nee, het slaat op de ontluiking van de kinderliteratuur.

De Rijksuniversiteit Leiden gaat een bijzondere leerstoel in de kinder- en jeugdliteratuur instellen, wisten alle media deze week te melden. Hij wordt vernoemd naar de koningin van de kinderliteratuur: Annie M.G. Schmidt.

Leiden is de eerste Nederlandse universiteit die op deze manier aandacht besteedt aan jeugdliteratuur, vervolgde het persbericht triomfantelijk. En dat ís ook iets om trots op te zijn. Andere universiteiten moeten nog beginnen. En natuurlijk is het fantastisch dat die stoel, meer dan twaalf jaar na het vertrek van prof.dr Ria Bauer-van Wechem, weer bezet zal worden. Dat hij intussen van een pedagogische naar een literaire faculteit verhuisde, kan zo erg niet zijn. Wel dat de nog te benoemen kinderboekenprof zijn of haar werk slechts gedurende driekwart dag per week mag verrichten, dat hij of zij slechts een onkostenvergoeding kan verwachten en dat er geen budget is voor onderzoek. Van dit soort mankementen rept het persbericht niet. Allicht niet, dan kun je zo'n stoel, hoe mooi die ook mag heten, aan niemand slijten. Maar een beetje treurig is het wel. Want hij wiebelt al voordat hij bezet is. En daar zou zijn naamgeefster zeker commentaar op gehad hebben.

Sommige pessimisten vrezen dat het te laat is voor zo'n stoel. Niet omdat er niemand op zou willen of kunnen zitten - kandidaten genoeg - maar omdat van gelijkwaardigheid aan de literatuur voor volwassenen inmiddels geen sprake meer kan zijn. De academische achterstand die de kinderliteratuur heeft opgelopen, halen we nooit meer in. De bloeitijd van de kinder- en jeugdliteratuur lijkt ook een beetje over haar hoogtepunt heen te zijn. Tenminste in Nederland. Hoe meer mooie, intelligente, geestige en artistiek verantwoorde boeken er gemaakt worden, hoe minder kinderen ze willen lezen.

Literatuur zonder leeftijd kijkt daar wat anders tegen aan. De ervaring leert dat werkelijk goede boeken mensen van alle leeftijden be-

[p. 4]

koren. Desnoods moet je ze voorlezen! Daar hebben we dan de Nationale Voorleesdag voor. Misschien moet je ouders leren welke boeken ze het best aan hun kinderen kunnen geven? Daar hebben we de CPNB en de bibliotheken voor. Misschien moeten we onderwijzers beter informeren over wat er allemaal is en hoe ze het best met kinderen kunnen praten over hun boeken? Daar hebben we de HBO's voor. Misschien moeten we ze kritischer bestuderen, inventariseren, beschrijven of analyseren? Daar kunnen we vanaf nu de kinderboekenprof en zijn/haar studenten op zetten. Beter ten halve gekeerd dan ten hele verdwaald. Beter iets dan niets. Een late lente? Jazeker, maar lente en dus een nieuw begin. Daan Zonderland wist al dat de ware wetenschapper nergens voor terugschrikt:

Er was eens een professor

Die at betonnen pap.

Dat deed hij niet uit honger,

Maar voor de wetenschap.

Zijn vrouw stond luid te huilen

En riep bij iedere hap:

Ach Hendrik, neem tenminste

Een beetje bessensap.

Joke Linders