het afkomt en waar het over gaat, dat zullen ze dan wel zien. Te gepasten tijde.
De verhalen zonder deadline zijn de plezantste om te schrijven en dat zie je er over het algemeen ook aan af.
Maar soms wordt een verhaal besteld.
Meestal gebeurt dit op een zeer geniepige manier.
Zeeën van tijd krijg je, als je dat agendagewijs bekijkt. Werkelijk alle tijd. En omdat ik zo moeilijk kan weigeren, schrijf ik dan zo'n opdracht maandenver in mijn agenda weg.
Overigens, hoe zou ik zo stom zijn, als hardsappelende kleine zelfstandige schrijver, om een opdracht te weigeren? Vooral als die er zo vererend uitziet en zo vorstelijk gehonoreerd wordt? Nee toch?
Maar je zit dus wel met een deadline.
Die begint na een tijdje te zeuren, als een soort kiespijn die louter en alleen psychosomatisch is.
Daar ga je dan een weerstand tegen opbouwen. Althans, ik toch. Ik zal die klus wel even klaren, maar nu nog even niet.
Laatst had ik nog een verschrikkelijke deadline. Ik liet ze met gespeelde vrolijkheid naderbij komen en toen ik écht eens moest beginnen, ben ik louter balorigheid aan een boek begonnen waar niemand om gevraagd had. Ik had er een hoofdpersoontje inzitten, dat me groot gelijk gaf. Een heksje eigenlijk, kan ik nu wel verklappen. We hadden samen veel plezier en spraken af dat onze relatie net zolang zou duren tot één van ons zou zeggen dat het genoeg was.
Jongens, wat hebben wij ons vermeid! Ze wou op een gegeven moment ook een paar pagina's lesbisch doen, en dat mocht van mij. Waarom ook niet? Best spannend.
Toen kwam er een vriendelijke brief. Daarna een beetje verontrustende brief. En vervolgens telefoontjes. Waar het nu allemaal bleef, dat de zetterij dit en de drukkerij dat, om van de binder nog maar te zwijgen.
De uitgever werd wat bitsiger, de eindredactie kreeg collectief een zenuwtoeval. En ik zat te zwoegen, terwijl mijn heksje op de rand van mijn tekstverwerker bezorgd zat toe te kijken. ‘Zal ik ze allemaal in appelflappen met een streepjescode en versheidsdatum veranderen?’ bood ze aan.
Ik schudde mijn hoofd. Ik had nekpijn, het was een stuk in de nacht, je kon het beslist een beetje zien aan mijn oog-
Auteursrechtelijk beschermd