[Nummer 34]
Annie M.G. Schmidt
20-5-1911 - 21-5-1995
Een orkaan van lieve woorden, waarderende opmerkingen, prettige herinneringen en passende citaten vloog over Nederland toen het nieuws ons bereikte. Annie dood! In heel Europa is er niemand zoals zij.
Zelf had ze lang geleden al laten weten dat ze de dood als een feestelijke afsluiting van een waardevol leven beschouwde.
En gelukkig raken we haar voorlopig ook nog niet kwijt. Haar werk is in alle vormen en maten verkrijgbaar; haar versjes en liedjes zijn niet uit ons geheugen weg te branden.
Wel onthullen de reacties op haar dood een klein beetje van het raadsel dat zij ook was. Ze tonen aan dat zij met haar gewone maar o zo sprankelende taal de muur tussen De Literatuur en de mensen af heeft weten te breken. Steen voor steen, met volharding, ijver en liefde. Enthousiast voor elke nieuwe opdracht die haar toeviel. Betrokken bij haar publiek, of dat nu grote of kleine mensen waren. Ze sprak ze aan op hun kwetsbaarheid en was gul met de rijkdom van haar fantasie.
Van zo iemand kun je geen afscheid nemen. Voor je het weet, raak je verstrikt in gezeur en hypocrisie en daar was ze allergisch voor. Dus geen water bij de wijn of soep van bordpapier maar doen wat je 't liefste doet: Minoes lezen. Alle versjes nog eens zingen, bij voorkeur onder de bezielende leiding van Hetty Blok. Zo zal ze altijd bij ons kunnen blijven.
Dank je wel Annie, voor alles wat je gegeven hebt.
Auteursrechtelijk beschermd