Henk Figee
29-2-1948 14-9-1994
Hier zouden zijn gedachten gestaan hebben.
Henk zou de lezers van Literatuur zonder Leeftijd lastigvallen met zijn twijfels over de kenbaarheid van mens en literatuur. Inspiratiebron voor wat hij gekscherend dagsluiting noemde, waren de vragen van een vrouw die zo in beslag werd genomen door ziekte, pijn en dood dat ze de greep op haar leven dreigde te verliezen. De grenzen van haar bestaan vervaagden. Net literatuur, zei hij. Een en al verwarring en verwondering.
Figlaanse filosofie, maar dan met de lankmoedigheid, frisheid en humor van een Jesse Pantoffel. Het type kind dat hem vertederde en dat hij in wezen zelf was: een dromer, altijd open voor nieuwe plannen, leuke ideeën, een andere kijk op het leven; met een groot vertrouwen in mensen, gedreven en creatief.
We zullen hem missen vanwege alles wat hij niet meer kan doen, vanwege zijn vriendschap, maar vooral vanwege zijn enthousiasme voor en zijn geloof in literatuur voor kinderen.
Auteursrechtelijk beschermd