Volksboek van Margarieta van Lymborch (1516)

(1952)–Anoniem Limborch, Roman van Heinric en Margriete van– rechtenstatus


Hoe demofoen ghinck nae sijn lief. ende coninc lodewijc nae die sine. ende hoe heyndric ende die ionge keyserinne eresebia vrijden.
Dat. XCV. capittel. ALS margrieta van lymborch aldus dit conincspeel voort gestelt hadde dat den heren maechden ende vrouwen seer nieu was hantierdent si daghelicx ghelijckerwijs datmen noch doet. in alle feesten ende in alle triumphen van genoechten. Demofoen die ridder was seer tonghemake dat hi niet spreken en mochte. ende hi ginc daer ysonia des conincx dochter was die nieuwers af en wiste. hi quam haer teghen ende hi en sprac niet. dit gaf haer vremde wattet bedieden mochte. hy thoonde haer wel een blijde ghesichte ende een schoon ghelaet. mer hi en sprac niet also hem margrieta bevolen hadde. Ysonia des conincs dochtere van salenten verstoute haer ende seyde. ontbeyt demofoen lief. waeromme en spreect ghi niet wat ledt u. is u yet messeyt oft mesdaen dat ghi niet en spreect. Demofoen dit horende loech mer hi en sprac niet. ende hi keerde sijn aensichte om Doen seide ysonija en ben ic niet weert dat ghi teghen my spreken wilt. oft ghebreect u yet aen mi spreect condy spreken ic beveelt di. Als sijt hem aldus bevolen hadde so sprack hi ende seyde. o schone maecht en belcht u niet. tis mi aldus bevolen van margrieta van lymborch in een coninc speel dat wi ghespeelt hebben. dat ic niet eer spreken en mochte voor dat ghijt my hiet. Ende die coninc van vrancrijc en mach niet eten voort hem zelyadona heet. aldus com ick om u dat wy over maeltijt sien souden die ghenoechten van den coninc. aldus gae wi die heeren ende vrouwen sitten nae ons ende beyen. Sy ginghen ter salen daer die heeren ende vrouwen gheseten waren. elc sadt nae sinen staet. Die coninc lodewijc sadt bi den coninc van aragoen ende by heyndric Etsijtes sadt bi margrieta. elc adt ende dranc sonder die coninck lodewijc die sach daer op. Si vraechden allen her coninc waer om en eet ghi niet. maer zelyadone sijn lief en hadts hem noch niet gheheeten. Die heeren en vrouwen loeghen vaste. ende dat om den coninc lodewijc. ten eynde seyde zelyadone haer lief. her coninc ghi en maect gheen chiere. ghi en eet noch en drinct. hebdi eenighe siecte die u quelt dat ghi aldus sidt Die heeren diet wisten loeghen om die woorden van zelyadone. Ten laetsten verdroot margrieta van lymborch dat die coninc niet en adt so seide sijt zelyadone. Doen sijt wiste loech sijer ooc om ende seyde. wat her coninc eet ic heete u eten Doen dat die coninc hoorde was hi wel te passe. aldus maecten die heren ende die vrouwen seere goede chiere. Alst al gheten was elc ghinc int sine. ende een yegelic ghinc hem vermeyen. ende demofoen die ginc met ysonije. etsijtes met margrieten. die coninc lodewijc met zelyadone. ende heyndric van lymborch metter iongher keyserinnen. daer ghy wonder af horen sult. hoe heyndrick claechde. ende dat van liefden.
[pagina 101]
Heyndric. O Venus reen amoruese monstrance Sustinance Der sinnen die ionstighe acordance Brincgt int vertooghen Stelt nu dijn troostighe balance Om confortance Alsdat twee heren in een substance Vereenighen moghen Want door die vensterkens vanden oghen So comt ghevloghen Ter herten als vierige scichten wt bogen Een radye van minnen Ende bethoont mi een eeuwelic verhoghen Sonder verdroghen Die borsten die honich hebben gesoghen Onder venus goddinnen Ic sie die scoonste boven alle keiserinnen Daer mijn sinnen toe sijn ghevuecht Ghegroet sijn reen keyserlike iuecht Roosboom daer alle duechden wt groyen Eresebia des keysers dochter. Heyndric van lymborch danc hebt der duecht. Heyndric. Ghegroet reen keyserlike iuecht Eresebia. U vriendelike woorden verwerven vruecht Der herten die ionstich te mywaerts vloyen Heyndric. Ghegroet sijt reyn keyserlike iuecht Roosboom daer alle duechden wt groyen Eresebia. Alle die hem met edelheden moyen Die sijn van herten voor al te prijsene Mer claerlic die daer besiden royen Sijn noottelic vander hand te wijsene Dus heyndric poocht u veriolijsene In den dau die wten hemel daelt Op bomen ende cruyen begint hi te rijsene Daer elc groysele profect in haelt Ende den scepper met soeten guere betaelt Heyndric. So cruyen en blomen hem selven ontpluyken Int vaten des daus ende dan beluyken Haer selven voor alle fenynige luchten So moet een yegelic sijns aerts ghebruyken. My en ghoot noyt wijn wt ydelen cruyken Noch op droghe struyken En stonden noyt gheen vruchten dminnende herte moet stenen en suchten Doort vreesen ende duchten Dat hem grouwelic quelt Recht so die gierige vreest voor zijn gelt Eresebia. Die dat woordeken wel spelt Die is goet clerck Heyndric. O lievelike bloome van groter gewelt Neemt hier an merc. het ionstich werc Plant hier int perc. der inubilacien Berecht mi bi uwer werdiger gracien Wt recreacien Oft die edele bye van reender nacien In een roose vol duechdeliker fondacien Telcker spacien. mach honich vaten Ende nochtan der rosen haer soetheit laten Eresebia. Die vraghe solveer ic in deser maten Op correctie riddere hooge van staten Dat haer cracht minder is dan te voren Ende nochtans meerdere Heyndric. Dat moet ic horen Eresebia. Hoort riddere vercoren Sy en verliest viertuyt noch cracht Al blijft haer soetheit een deel verloren Duecht moect de rose te meer geacht merct haddi een constich werc gewracht Int herte hoe soudemen de conste prijzen Al haddijt subtyllic over dacht Ghi en mostet metten wercken bewijzen Heyndric. Och lof moet u van dien woorden rijsen Ghy syghet troosken dat ic meene Die my die sinnen doet veriolijsen Ende ic ben darm bye van machte cleene Die honich wt uwen persoon alleene Moet vaten reyn suverlike iuecht U maechdelic wesen dat is so reene Dat my memorie ende sin verhuecht In rechter vruecht Eresebia. Danck hebt der duecht
[pagina 102]
Heyndric. O laes ghi muecht. wes ghi u puecht Schoone bloome verheven Mi arme benoosde mit woorden geven Een druckelic sterven oft een blijde leven Eresebia. Her riddere soudie mi also verneren Twaer blamacie der edelheit gedaen Tes quaet gheionsticheyt fonderen Op datmense vander hant wilt slaen soude eens hertogen sone de crone ontfaen Van griecken tware naerder edelheit scande Dus moet ghy ongetroost nu gaen Als die versmade met venus brande Dwelc my seer leedt is Heyndric. O goederhande So laet ic siele ende lijf te pande Versmoren in desperacien wreet O doot verslijnt my binnen den sande Ende neemt tempeest tuwen onderstande Want ick wil sterven nae dat dus steet Eresebia. Compascie mi so ter herten gheet Dat my die tranen op daenschijn heet Vloyen mits deser desperacien Sijt te vreden her ridder u smertelick leet Sal ic blusschen want ick stae al ghereet Als die u van herten moet begracien Heyndric. Danc hebt reyn iuecht der confortacien Eresebia. O heyndric ridder van reender nacien Ic verbinde mi in uwer acordacien Met siele met lijve voor alle saken Ende ic gelove u met ionstiger confortacien Ic sal u met groter iubilacien Gheweldich keyser van griecken maken God later ons beiden iolijt in smaken Heyndric. O alder ghebenedijtste van spraken Der herten mach wel blijscap maken door de troostige woorden de hier vlieten Ic sal hoopic uwen vadere ter wraken Den soudaen van babilonien so geraken Dat hem sijn leven sal verdrieten Eresebia. Heyndric van limborch wilt vruecht ghenieten Teenen onderpande geef ic u mijn trouwe Wilt droefheit wter herten gieten Tis eenen rinc van fijnen gouwe Heyndric. Danc hebt reen amoruese kersouwe Tsal hoopic den lande noch profijteren Dus willen wi met vruechden triumpheren ALDUS gaf eresebia heyndric van limborch haer trouwe ende hi hare weder. dat bestant vanden iare ginc seer nae wt. ende die soudaen macte grote ghereetschape om die kerstenprincen te beschaden. Demofoen des soudaens broeder nam orlof aen sijn lief ysonia des conincks van salenten dochter. ende voort aen alle die kerstene princen. ende hi reysde weder om bi sinen broeder int heyr. Als hi int heyr quam ende hem die soudaen sach hiet hi hem feesteliken willecome. ende hi vraechde hoe dattet met hem gegaen hadde. Hi antwoorde sinen broeder den soudaen ende seide broeder met allen wel. ic hebbe polijphenis den ruese van barbarijen verslaghen ende dat in campe. Ende etsijtes des graven sone van athenen is coninc in armenien. ende daer ghecroont. sulcke eere als my bewesen hebben die kerstene princen waer quaet om te vertellen. Als die soudaen dat hoorde vraechde hi sinen broeder hoe dat si ghemoet waren. ende ofte si des keisers dochter hem noch niet seinden en wouden om amynijus sinen neve. Demofoen antwoorde sinen broeder ende seyde. dyes en hebben si ghenen wille. si hebben den moet als leeuwen Daer is binnen der stadt van constantinobele die fluer van kerstenhede aldus lieve broeder her soudaen. wildy wel doen oft mijnen raet doen. ic soude u raden voort tsekerste ende dat beste pays te makene. teghens die kersten princen want ic duchte voor u schade Als dat die soudaen hoorde van sinen broeder woude hy verwoeden. ende hy swoer bi alle sijn goden. hy soude des keysers dochter hebben eer hy van der stadt soude trecken. of selve daer voor bliven. Die ander coninghen ameralen swoeren ooc der ghelike. si en souden niet
[pagina 103]
ruymen si en hadden wrake van den haren dier verslaghen waren. Doen seyde demofoen en doet niet dat u namaels rout. siet toe het mocht u noch wel rouwen. ende u hoghe vermeten te leede vergaen. Doen seyde die coninc van asia. hoe demofoen sidy nu versaecht. oft hebben u die anxst vloyen ghebeten. Doen sprack demofoen ende seyde. ghi coninc van asia siet dat u die anest vloeyen niet en bijten. si en hebben mi noch niet gebeten. ende mi saelt wel sien inden strijt dier ghebueren sal Met deser talen ende ander woorden so schieden si. ende elc track in sijn heyr onder sijn volc Die heren vanden soudaen laghen in vier scharen elck schaer op hem selven.

Vorige Volgende

Dat. XCV. capittel.