Liederen der orde van St. Peter, voor de loge De zon

[p. 76]

Gelukstaat van Peters Orde.

Komt, Broeders! laat ons vrolijk kweelen
Op 't schoon tafreel van ons geluk. Alwie in ons ge-
heim mag deelen, Vind zijnen boezem vrij van
druk. Niets kan ons grooter vreugd ver-
wekken Dan dat wij vrede en vriendschap
voên. De Driehoek, zon en sleutels
strekken Op onze Feesten ons blazoen.

[p. 77]

 

Zich onverbreeklyk t'zaam te binden

 

In Peters Orde is onze taak.

 

Waar kan men beter oogmerk vinden?

 

Wy smaaken dus het waar vermaak,

 

Waar door we, ondanks een' storm van rampen,

 

De kalmte koestren in 't gemoed.

 

Onnozelheid heeft nooit te kampen

 

Met wanhoop in den tegenspoed.

 

 

 

Dat wy de schoone Kunne myden

 

Is uit voorzichtigheid alleen,

 

Op dat we ons meer der Vriendschap wyden,

 

Die vaak door Liefde word bestreên,

 

En somtyds moet de neêrlaag duchten:

 

Want, Broeders! immers is het niet

 

Haar met yerächtlykheid te ontvluchten,

 

Wanneer men haare kracht ontziet.

 

 

 

Dit is vooräl in ons te pryzen.

 

Geen afkomt baart hier onderscheid.

 

Wy willen onzen pligt bewyzen

 

Aan de eedle deugd, Menschlievenheid.

 

Den hoogmoed trachten wy te vellen:

 

Dit is onze opperste geneugt,

 

Daar wy niets hoogs in menschen stellen

 

Dan hun Verdiensten, Vlyt en Deugd.

 

 

 

Verblyd u, zegenryke Bende!

 

Leeft steeds, ô Broeders! wys en kuisch!

 

En brengt uw roeping wel ten ende!

 

Zo treffe u hartenleed noch kruis!

 

Wilt tweedragt overal vervolgen,

 

Tot dat zy in den afgrond vall'.

 

Weest eeuwig op den nyd verbolgen,

 

En strekt ten voorbeeld van 't Heeläl.