Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

[p. *]

Hier beghint die ander Epistel tot dien van Corinthen.

Die Apostel door sijn goetheyt vanghet die van Corinthen door sijn tribulatien om te verwecken haer verstant, ende hi ontschuldicht hem van die beloftenissen haer lieden ghedaen.

Dat eerste Capittel

1

⁺PAulus een Apostel Iesu Cristi, door den wille gods ende broeder Timotheus, der vergaderinge tot Corinthen met alle den heyligen van geheel Achaya,

+ A vers 1

2

Ghenade ende vrede si met v van God onsen vader, ende onsen HERE Iesu Cristo

3

Gebenedijt si God den vader ons HEREN Iesu Cristi, die vader der ontfermherticheyt, ende God van allen trooste,

4

die ons troost in alle onse tribulatie, op dat wi troosten connen, den ghenen die in alderley druc sijn, met den troost, daer wi van Gode mede getroost worden,

5

want gelijc des lijdens Cristi veel ouer ons coemt, also coemt ons ooc veel troosts door Ihesum cristum

6

⁺Mer hebben wi tribulatie oft troost, so gesciet v al tot goet. Ist tribulatie so gescyet v al tot troost ende salicheyt (welcke salicheyt crachtich is) ist dat ghi lijt in dier maten, als wi liden, ist troost, so geschiet v tot troost met salicheit,

+ B vers 6

7

daerom staet ons hope vast voor v, ter wijle dat wi weten, dat ghelijc ghi des lijdens deelachtich sijt, sult ghi ooc den troost deelachtich zijn

8

⁺Wi willen dat ghi weet lieue broeders, onse tribulatie die ons in Asiam geschiet is, daer wi wter maten beswaert waren, ende ouer onse macht, also dat wi ons leuens ontgauen, ende besloten hadden dat wi steruen moesten.

+ C vers 8

9

Dat gesciede daerom, op dat wi ons betrouwen op ons seluen niet stellen en souden, Mer op God, die de dooden verwect,

10

die ons van sulcken doot verlost heeft, ende noch dagelicx verlost, ende hopen dat hi ons voortaen ooc verlossen sal,

11

door de hulpe van uwen gebede voor ons, op dat voor ons door de gaue die ons gegeuen is, door veel personen veel dancx geschiede.

12

⁺Want onse beroeminge is die getuygenisse van onser conscientien, dat wi in simpelheit ende goddeliker puerheyt, niet in vleesscheliker wijsheit, mer inder gracien Gods gewandelt hebben op der werelt, mer aldermeest bi v,

+ D vers 12

13

want wi en scrijuen v niet anders dan dat ghi leest ende te voren weet, Ende ick hope dat ghi ons ooc also totten eynde beuinden sult,

14

ghelijc ghi ons eensdeels beuonden hebt, want wi zijn uwe beroeminge, gelijc als ghi ooc onsen roem sijt op den dach ons HEREN,

15

Ende op alsulcken betrouwen dachte ic dander reyse tot v te comen, op dat ic v anderwerf een weldaet bewijsen soude,

16

ende door v te Macedonien reysde, ende wederom van Macedonien tot v comen, ende van v gheleydt worden in Iudea.

17

Hebbe ic daerom lichtueerdicheit gebruyct, doen ic sulcx dachte? oft sijn mijn gedachten vleesschelijc? Neen si niet, mer bi mi is ia, ia, ende neen is neen,

18

mer o een getrouwe God, dat ons woort bi v niet gheweest en is ia ende neen,

19

want Iesus Cristus den sone Gods, die onder v, door ons gepreect is door my ende Siluanum ende Thimotheum, die en was niet ^a Ia ende Neen, mer in hem was Ia,

a Ia ende neen, dat is hier wanckelbaerheyt ydelheyt ende tweetongich.

20

want alle die beloften Gods, die sijn Ia in hem, ende si sijn Amen in hem, God tot prijse door ons.

21

Mer God ist die ons met v beuesticht, ende ons gesalft

22

ende ^b besegelt, ende in onse herten, den pant des geests ghegeuen heeft.

b besegelt, dat is, gheuesticht int gheloue. Io. iiij.d.

23

Ic roepe God aen tot eenen getuyge op mijn siele, dat ick v lieden sparende niet weder te Corinthen ghecomen en ben,

24

Niet dat wi Heren sijn ouer v gelooue, mer wi sijn hulpers van uwer blijscappen, want ghi staet int ghelooue.