Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

¶ Die sotte en laet hem onderwijsen noch straffen. Behoudt trouwe dijnen naesten ende dijnen vrient.

Dat .xxij. Capittel.

1

⁺DIe trage is met eenen slijckigen steen ghesteent, ende si sullen alle op sine veronweerdinge spreken.

+ A vers 1

2

Die traghe is met ossen messe ghesteent, ende alle die hem aenroert, sal zijn handen schudden.

3

Dye bescaminge des vaders, es van eenen onbedwonghen sone, mer mits een sotte dochtere sal hi in verminderinge worden. Een voorsichtige dochter, is haren man een erffenisse,

4

maer die onteert wort, die brengt haren vader verdriet.

5

Een stoute dochter bescaemt vader ende man, ende en sal vanden godlosen niet gemindert worden, mer van beyden sal si veracht worden.

6

⁺Sanc oft spel en voecht niet daermen truerich is, ende roudraecht,

+ B vers 6

7

also is die straffinge ende leere der wijsheyt, den sotten nemmermeer aengenaem.

8

Die den sotte leert, is als dye ghene die een scherf tsamen voecht. Die dat woort vertelt dies niet en hoort, die is als die eenen slapende van eenen swaren slape wect.

9

Hi spreect met eenen slapenden, die den sotten wijsheyt vertelt, ende int eynde der vertellinghe seyt hi. Wye is dese?

10

Weenet ouer den dooden, want zijn licht ontbreect, ende weent ouer den sotte, want hi ontbreect van verstande.

11

Weent een luttel ouer den dooden, want hi heeft gerustet, des alderschalcsten alder scalcste leuen, is bouen eens sotten doot.

12

Dat gheween des doodens, seuen dagen,

13

maer des sotten ende godloosen weeninge, is alle die dagen haers leuens.

14

En spreect niedt veel metten sotten, ende metten onuerstandigen en gaet niet wech.

15

Wacht v van hem, op dat ghi geen moeylicheit en hebt, ende ghi en sult in zijn sonde nyet besmet worden.

16

Wijct van hem, ende ghi sult ruste vinden, ende ghi en sult niet vertraecht worden in sine sotheyt.

17

Wat sal bouen loot verswaert worden, ende wat name heeft hi anders dan sot?

18

⁺Het is lichter sant, sout, ende eenen clomp ysers te dragen, dan eenen onuoorsichtigen ende dwasen, ende godloosen te lijden.

+ C vers 18

19

Ghelijc een houten stakettinge te samen gebonden aen tfondament des tymmeringen niet ontbonden en sal worden,

20

also ooc dat herte dat beuesticht is int gedachte des raets.

21

Die denckinghe des wijsen, en sal in geender tijt, noch vreesen, noch worden verargert.

22

⁺Ghelijc dat kaf inden hoogen, ende kalckmortel sonder aenhancsel, gesedt tegen dat aensicht des wints, niet duerende en blijuen,

+ D vers 22

23

also ooc dat beureesde herte in des sotten gedachte, en sal niet wederstaen tegen den storme der vreesen.

24

Ghelijc een sandige vercierin-ghe in eenen witten want, also en sal ooc dat beuende herte int gedachte des dwasen niet vreesen in alder tijt, maer ooc die in die geboden Gods altoos blijft, die dat ooghe nopet, die brengt tranen wt, ende die dat herte nopet, brengt die meyninge voort.

25

Die den steen onder die vogelen worpt, die drijftse op, also ooc die den vrient schande spreect breect die vrientscapt. ⁺

+ i cor xiij Heb. iij

26

Al ist dat ghi dat sweert totten vriendt voort brenghet, ghi en sult niet mishopen, want daer is een wedercomen totten vrient.

27

Ist dat hi eenen droeuen mont open doet, en vreest niet, want daer is een versoeninge, wtgenomen dat schandespreken ende dat verwijte, ende die hooueerdicheyt, ende die openbaringe der verholentheyt, ende die bedriechlicke wonde. In allen desen sal die vrient ontulien.

28

Hout trouwe met dijnen vrient in zijn armoede, op dat ghi ooc in sinen goeden muecht verblijden.

29

Inder tijt zijnder tribulatien blijft hem getrouwe, op dat ghi oock in sijn erffenisse mede erfgename zijt.

30

⁺Voor dat vier des ouens sal die wasseme ende den rooc des roocx op gaen,

+ E vers 30

31

also ooc voor den dootslach, sullen opgaen vloeckingen ende smaet, ende dreyginge.

32

En schaemt v niet den vrient te groeten, En verbercht v niet van sinen aensichte, ende ist dat v quaet toecoemt, gedooget door hem, ⁺ Alle diet hoort, salder hem af wachten.

+ psal. cxl

33

Wie sal mijnen mont een bewaringe gheuen, ende op mijn lippen eenen sekeren seghel maken, op dat ick in hen niet in valle, ende mijn tonge mi also verderue?