Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)

Wat der godlosen gedachten sijn, ende hoe haer alle godloosen verheffen, ende der vromicheyt losch sijn.

Dat .ij. Capittel

1

⁺DIe godloose seyden bi hen seluen (maer niet rechtelic denckende) Den tijt ons leuens, is cleyne, ende met verdriet, ende daer en is geen vercoelinge in dat eynde des menschen, ende daer en is nyemant die ons bekent is, die wederkeert vander doot,

+ A vers 1

2

want wi sijn wt niet geboren, ende hier na sullen wi wesen, als oft wi niet en waren geweest, want onsen adem is als eenen rooc in onsen nuesen toegeblasen, ende die reden als voncken om onse herten te beweghen,

3

want onse lichaem sal wtghedaen assche sijn, ende dye gheest sal wtghestort worden als een morwe luchte, Ende ons leuen sal doorghaen, als dat spore der wolcken, ende sal vergaen als eenen neuele, die vander sonnen rayen verdreuen is, ende van haerder hitten, neder gedruct is. ⁺

+ Math. xxiiij.d. i.io. xv f io. viij.g

4

Ende onsen name sal bider tijt vergeten worden, ende nyemant en sal ghedachtenisse onser wercken hebben.

5

⁺Want onsen tijt is eenen doorganc der schaduwen, ende daer en is geen wederkeringe na onsen eynde, want het is besegelt dat niemant weder en coemt.

+ B vers 5

6

Hierom coemt ende laet ons der goeden gebruycken die sijn, ende laet ons die creatuere besighen snellijc als in onser ioncheyt. ⁺

+ Isaias lvi.d

7

Laet ons, ons met costelijken wijn ende saluen veruullen, ende en laet ons die bloeme des tijts niet voorby gaen.

8

Laet ons, ons met rosen croonen, eer si verwelcken, daer en si gheenen beent dien onse begeerlicheyt niet door en gae.

9

Nyemant van v en si onser begeerlicheit ondeelachtich. Laet ons in allen plaetsen teekenen onser vruechden laten, want dit is ons deel ende anders nyet.

10

Laet ons den rechtuerdigen armen verdrucken, ende en laet ons die weduwe niet sparen, noch den ouden noch den grijsen van vele tijts niet aensien.

11

Mer onse stercheyt si die wet der onrechtuaerdicheit, want dat onsterc is, dat wert onnut geuonden,

12

⁺Hierom laet ons den rechtuerdighen bedriegen, want hi is ons onnutte, ende contrarie onsen wercken, ende hi verwijt ons die sonden der wet, ende hi beruchtet tegen ons die sonden onser disciplinen.

+ C vers 12

13

Hi beroemt hem Gods kennisse te hebben, ende hi noemt hem eenen sone Gods.

14

Hi is ons tot een wtbrenginge onser gedachten geworden.

15

Hi is ons ooc swaer om sien, want zijn leuen is anderen ongelijc, ende zijn wegen zijn verandert,

16

wi zijn als luegenachtige van hem geacht, ende hi onthout hem van onsen wegen, als van onreynicheden, ende hi set de wterste der gerechtiger voor, ⁺ ende hi beroemt hem dat hi God tot eenen vader heeft.

+ Ioan. iij. vij.f esa. liij.d

17

Hierom laet ons sien oft sijn redenen warachtich sijn ende laet ons proeuen die dingen die hem comen sullen, ende wi sullen weten, welcke sijn wterste sullen sijn,

18

Want is hi die warachtige sone Gods, so sal hy hem ontfangen, ende hi sal hem verlossen vanden handen sijnder vyanden.

19

⁺Laet ons hem met schandelicken smaet ende pijnen vragen, ⁺ op dat wi sijn eerweerdicheyt weten ende sine lijdtsaemheyt proeuen.

+ D vers 19

+ Matth. xxviij.e lu. xxiij f psa. xxi

20

Laet ons hem metten alder leelicsten doot verdoemen, want so hi gesproken heeft, also sal hem vergouden werden.

21

Dese dingen dachten die godloosen, ende doolden, want haer quaetheyt heeftse verblint, Ende si en ver-

[p. *]

stonden Gods verholentheden niet,

22

noch si en hoopten gheen loon der gerechticheyt, noch si en oordeelden die eere der heyliger sielen niet,

23

want God schiep den mensche onuerderflijc, ende hi maecte hem, na dat beelt sijnre gelijckenis. ⁺

+ Ioh. viij

24

Mer mits des duuels nijdicheit is die doot inder werelt ghecomen. Ende si volgen hem na, die wt sinen deele sijn.