Den Bybel met groter neersticheyt ghecorrigeert (Liesveltbijbel 1542)
(2010)–Anoniem Liesveltbijbel– Auteursrechtelijk beschermdInder derder maent comen si aen den berch Sinay, daer verthoont hem die HERE Mosi opten berch, ende daer gescieden veruaerlijcke dinghen, ende Moses gheuet den volcke te kennen. | |
1Ga naar margenoot+IN die derde maent na den wtganc der kinderen van Israel wt Egypten landt? quamen si in desen dage in de woestine Sinay, | |
2want si waren wtgetrocken van Raphidim, ende si wouden in die woestine Sinai ende maecten haren legher, aldaer in de woestine tegen den berch, Ende Mose clam op tot God. | |
3Ende die HERE riep vanden berge ende sprac, Dit suldy seggen totten huyse Iacob, ende vercondicht den kinderen van Israel, | |
4Ghi hebt gesien wat ic den Egiptenaren gedaen hebbe, ende hoe ic v gedragen hebbe op vloghelen der Aernen, ende ic heb v tot mi gebracht, | |
5Ist dat ghi mijne stemme hoort, ende mijn verbont hout, so suldi mijn eygendom sijn voor alle volc, Want alle die heel aerde is mijn. | |
6☞ Ende ghi sult mi een priesterlijc conincrijc ende een heylich volc sijn, Ga naar margenoot+ Dit sijn die woorden dye ghi den kinderen van Israel segghen sult. | |
7Mose quam ende riep dye ouders vanden volcke te samen, ende hi vertelde hen alle dese woorden die de HERE geboden had, | |
8ende al dat volc antwoorde ghelijc seggende, al dat die HERE gesproken heeft, willen wi doen, Ende als Mose des volcx woorden den HERE weder geseit had, | |
9sprac de HERE tot Mose, Siet ic sal tot v comen in een dicke wolcke, op dat dat volc mijn woorden hore, die ic met v spreke, ende dat si eewelic gelouen. Aldus vercondichde Mose den HERE des volcx redene. | |
10De HERE sprac tot Mose, gaet totten volcke, ende heylichtse heden ende morghen, dat si haer clee- | |
[pagina *]
| |
deren wasschen, ende dat si bereyt sijn ten derden daghe | |
11Want ten derden dage sal die HERE neder comen, voor alle dat volc, opten berch Sinay, | |
12ende set teekenen om dat volc heyr, ende segt hen. Wacht v dat ghi opten berch Sinay niet en climt, noch sine eynden niet en genaect. Want so wie den berch aenroeren sal, die sal die doot steruen, | |
13geen hant en sal hem aenroeren, mer hi sal gesteent of met gescutte doorscoten worden. Het si een beest, of mensch, so en sal hi niet leuen, Als die trompet begint te luyden, so sullen si opten berch climmen. | |
14Ga naar margenoot+Mose clam vanden berge totten volcke, ende hi heylichdese, ende si wiesschen hare cleederen, | |
15ende hi sprac tot hen, Sijt ten derden dage bereyt, ende niemant en genake sijn wijf. | |
16Als den derden dach quam, ende morgen stont was, doe begonstet te donderen ende te blixemen, ende een dicke wolcke bedecte den berch, ende een gheluyt van eender stercker basuynen luyde, Dat volc dan inden legere was, verscricte, | |
17Ende Mose bracht dat volc wten legere, Gode te gemoete, ende si gingen onder aenden berch | |
18Ende al den berch Sinay roocte, om datter die HERE neder af gecomen was met viere, ende sinen roock ginc op als eenen rooc van eenen ouen, dat den heelen berch seer veruaerlic was, | |
19ende der basuynen geluyt ginc ende wert stercker, Mose sprac, ende Godt antwoorde hen luyden. | |
20Als die HERE neder gecomen was opten berch Sinay, bouen opten top, riep hi Mose bouen opten top des berchs, ende Mose clam op tot hem Ga naar margenoot+ Doen sprac die HERE tot Mose, Ga naar margenoot+ | |
21gaet neder, ende getuyget den volcke, dat si die termijnen niet ouer en breken totten HERE om hem te sien, op datter also niet veel en vergaen, | |
22Ende die priesters die tot den HERE comen sullen geheylicht worden, op datse die HEERE niet en verslae, | |
23Mose seyde tot den HEERE, dat volc en can opten berch Sinai niet gheclimmen, want ghi hebt ghetuycht ende gheseyt Set teekenen om den berch ende heylichten. | |
24Die HERE sprac tot Mose, gaet ende climt neder Ghi ende Aaron met v, sult hier op climmen, mer die priesters ende tvolc en sal die termijnen niet ouer treden, dat si op climmen totten HERE, op dat hijse niet en verslae, | |
25Ende Mose clam neder totten volcke ende verteldet hen al. |
|