Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 264]

2003 & gelukkig in Lebbeke, Rozenstraat 25

Dit vermoeiende jaar
met zijn lawaai, zijn herrie,
zijn hele gedoe over grasmaaiers of
die met of zonder snoer hun eigen niet
de das konden omdoen, liefst wel.

Dit domme jaar waarin ik weeral niets
heb kunnen schrijven, machteloos moest toezien
hoe van hier tot Denderbelle ongelooflijke tuinhuizen
werden gebouwd, vijvers gegraven, oude bomen geveld
en haast geen meisjes zwanger geraakten
want hun buiken gevuld met niets anders dan
waardeloos geld. O,

dit nutteloze jaar waarin ik alweer niet ben gescheiden,
tegen zoveel vooroordelen op moest razen, geen
nieuwe liefde op mijn deur stond te beuken
maar mensen, altijd veel mensen met verstand
die zeiden dat ik niet mocht verhuizen, dat ik dood
moest gaan en op hun kerkhof moest
worden begraven, als aandenken
aan een jaar bedoelden zij wellicht,
een vermoeiend jaar, een dom jaar,
een nutteloos gewicht op de balans
van hun eigen gewetensnood.

En ik bén gebleven.