Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 263]

Roodkapje

Tijdens het laatste jaar op de fabriek
kwam ik 's avonds in het sleutelhok
eens een meisje tegen, een meisje
dat was gebeten door een hond.
Geschrokken staarde ik naar het blauwe litteken
dat liep van linkeroog tot rechts
van de bloedrode mond.
Zelf, tenminste in dié tijd,
liet ik mij, omdat hun voorraad matrozen
was uitgeput, al kussen door meisjes
en poetsvrouwen, weggekropen achter kopieermachines,
knoopten mijn broeken open, of
mimespeelsters, ja! Mimespeelsters
gebruikten zonder woorden mijn lippen
om aan hun act de nodige kleur te geven,
maar dit engelengezicht?

's Nachts, in het donker, en in diepe
gedachten boog ik mij over haar
die te geschonden leek om waar te zijn,
te mooi om in één beet
op te vreten, en

ik huilde, huilde als een wolf
vastgedraaid in een natte donsdeken.