Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 260]

Il neige sur Liège^*

Il neige, il neige sur Liège
en mijn Peetsjen, mijn Peetsjen lacht
zich een kriek. Want ziek,
ziek is mijn Peetsjen.
Zát zullen ze wel bedoelen,
of zot: hij eet zijn eigen Artispunten op
en kijkt niet om naar mijn Meetsjen
die bidt en bidt, och here God
en in een karreken zit.

Il neige, il neige sur Liège
en verdriet tot onder zijn knie:
kijk, zijn broek staat weer eens open,
en Awel, zegt mijn Peetsjen, il neige
sur Liège tot op mijn kloten, maar als ne werkmens
op nen hoogdag nu al niet meer
in zijn eigen voordeur mag staan?
Jaja, Albeir, zegt mijn Meetsjen:
't is al goed Albeir, en nog niet stinken.

Il neige sur Liège, il neige toujours
sur Liège, en ziet! ziet toch
hoe mijn Peetsjen lacht en geniet:
dol op ambras in zijn pamper senior,
O Gloria in excelsis Dior!
Kijk, kijk, het sneeuwt zacht.
Ziek is mijn Peetsjen,
doof is mijn Meetsjen
en watte? Watte?
Watte valt over de nacht

* naar het gelijknamige chanson van Jacques Brel