Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 253]

Eriek Verpale

^o Zelzate, 1952

is ook prozaïst en toneelauteur.

Recentste bundel: Nachten van Beiroet (1994)

[p. 254]

De grote honger

Op een avond zag ik mijn vader zitten vissen.
Het was al bijna donker, een carbide
verlichtte zwak zijn gezicht en ofschoon verboden
door zijn dokter zat hij toch te roken:
moeder zag het niet, dus wist het ook niet.
Maar de paling die liep ook niet zei hij,
en zelf had hij trek in frieten.
Ik haalde mijn Oude Geit van stal
en reed voor hem in het dorp bij Marcel
om een zak dampende patat die hij rustig,
met zijn oog op de dobber, tot de bodem opat.
‘Dit is mijn vader,’ dacht ik,
en dat ik hield van deze man
die er nog altijd prat op ging
dat hij tijdens de oorlog
geen dag honger had geleden:
iedereen kon toch jagen, toch vissen, stropen?
Desnoods moest men maar doen zoals hij
en jonge mussen opvreten.
Maar net toen ik hem daarover iets wilde
vragen gebaarde hij streng en lei
een vettige vinger op de vlezige lippen:
dat de paling nu toch nog
was beginnen te lopen.