Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 218]

Mijn oude oren

Mijn oude oren zijn waardeloos, ik had ze jaren geleden
moeten weggooien. Het nieuwe model kent vele functies:

de mensen zingen en fluiten, de vogels praten, de vissen
bulderen het uit, ik vang radiogolven uit de ruimte.

Ook mijn nieuwe botten zijn mooi en buigzaam. Hoe ik me
ook wend of keer, ze breken niet, ze houden me bij elkaar.

Ik kan me rekken en strekken zoals ik wil. Soms rek ik me uit
als een lang elastiek, na een minuut of wat krijg ik mijn normale

lengte weer terug. Het heeft vele voordelen, nieuwe botten.
Dat mensen schrikken, neem ik voor lief.

Alleen mijn hersenen heb ik afgedaan en niet vervangen.
Ze zaten me maar in de weg, ik heb ze niet meer nodig.

Ze hinderden me, door al die vragen. Waar moet je heen?
Wat doe je hier? Daarom deed ik mijn hersenen af,

heb ik ze niet vervangen. Ik kan het iedereen aanraden.
Zelden nog heb ik hoofdpijn. Alles is lichter, veel lichter.