Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 146]

Ik heb mij van wrakhout tot sloep gesjord

Ik, bedelaar en bandiet, heb mij
van wrakhout tot sloep gesjord.
Ik drijf steeds nauwer in jouw bekken,
keer met voldoende zilver
onder de tong steeds weer mijn voorsteven
& maak die overtocht overnieuw in kortere route.

Ja, ik kom in wisselgedaanten,
bottel mijn geesten in wazige flessen,
noem de zwarte bomen bij hun valse naam.
Ik ken ze allemaal;
de rijmende kinderen verschijnen rond mij,
bonzend op mijn hoofd.

Wat probeer ik mezelf
te vertellen met de bel cognac, bourbon
of in het koude afwaswater: dat ik al trillend
niet kan bewegen? Vecht ik
nog wel genoeg tegen mijn zwaartekracht,
herken ik wel de spiegeling in het waterpark?

ik leer het niet;
het stuurse zwijgen van de bootsman
keurt telkenmale mijn opgedreunde excuses af.
Zie ik nog wel de kade opdoemen
of wacht ik op een storm die de trossen losgooit,
mij verdrinkt?