Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 116]
Mollenvacht Hij zit er nog steeds. Wie stuurt hem vóór de ochtend naar zijn graf van dons. Ons gesprek verwelkt ervan: die kop, over zijn pils gebogen, geslagen hond met zwakgelezen ogen, zwartboek in de aanslag, krast de wereld met een kromme nagel vast in zwarte lijnen. In zijn hoofd heeft hij je al geschaakt, de rat, en draagt een paradijs tussen je dijen aan je op als een sigaar uit eigen doos. Mollenvacht, beweren stropers, is waterwerend, zachter dan fluweel en glad genoeg om grond mee af te stoten, zodat het dier bij leven door de aarde zwemt en later traag verteert. Laat ons met mollenvacht alvast een kist bekleden, dat zijn gebeente zijn gedichten overleeft.