Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 97]

Korsakov

Er is een kamer om mij heen gegroeid.
Hier, rond de plek waar de gebarsten kat
zijn poot likt.

Ik zoek mijn naam, ergens moet hij staan,
op de ruggen in de boekenkast, in de laden
van het bureau, de kat die uit het raam kijkt.

De kamer ruikt naar gebakken ei, ik kijk hoe hij
op mijn bord is gelegd, doorgelopen, glanzend,
als een zon die in zee is gestort.

Iemand zei laatst, wat een leuke kamer is dit.
Ik leek om me heen alsof ik hem voor het eerst zag.
Het morrend volk van uitgekookte schedels,
de poppenkoppen.

Iederéén zou eens vaker de dingen
voor een eerste keer moeten zien.

Ergens moet mijn naam staan. Ik ga de boekruggen
langs, de laden vol papieren, dode vlinders, bestek.
Het geeft niet als hij op een mes staat, een drankfles,
een folder van de supermarkt. Ergens moet hij staan.
Ik weet het zeker.