Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 65]
Het vervellen Naar de oude stad leiden negen periferieën En negen openingen vloeien naar het hart. Als twee polyfonieën In een contrapunt van wit en zwart Is onze toonaard de ongestemde liefde Ik verlang naar nooit betreden verten Naar vuurwerk in de bomen Naar de wortels van het water, Breng mij, sideraal insect Een handje verse verzen Maar ik woon in een muskietennet In losse vellen In schors die je kan pellen Ik ben een pit waar geen vlees rond is Een uitgedroogde nectarine In een bed van steenharde resine Schenk mij je vel, liefste slang, je vrucht Het verraad, de vlucht Van dit verlaten middelpunt.