Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 49]

3

Hoe een lichaam in tweestrijd kan raken, kan
splijten onder zijn eigen gewicht. Hoe de delen
vechten om de ledematen - en hoe het been

niet mijn vlees is maar vlees dat ik loodrecht tegen-
over me zie staan. Ik zal enkel nog het hoofd, niet
het gezicht kunnen redden. Zijn onverzettelijkheid

kruipt vanuit zijn tenen, zijn voet al tot boven mijn knie.
De overblijvende spaanders - een kuit, een scheen -
die het been niet de moeite vindt heb ik opnieuw

en opnieuw voor het laatst een huis geboden.