Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 32]

Aan een onbekende moeder

Mijn moeder, die niet de tederheid
kende, maar een gesloten hart, achter
het wapenschild van voorvaderen. waar
ik niet in kon, zij niet uit kon komen.

mijn moeder, die niet de zachte woorden
sprak, om fluisterend mijn oor te openen.
vaak heb ik haar in zichzelf horen wenen,
amper een aanraking van mij, van mij verwijderd.

mijn moeder, die niet de weelde van de
weerloosheid onderging, maar de harde,
verwijzende hand van de macht. doch handen
te kort kwam, om zichzelf weg te geven.

mijn moeder, die niet de troost van de
wanhoop wist, maar schijnbaar gelaten
doorheen de seizoenen ging. die niet
het verkleuren van de herfst voelde,

een verstrooidheid als het ware, over
ontelbare woorden. gaande weg, liet zij
in mij een leegte na, die ik ooit in haar
had achtergelaten. een verzegeld zwijgen

sindsdien, heeft zich over ons uitgesproken.