Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 19]
Nest Omdat er een nest in je hoofd werd gebouwd: riet dat aan de waterkant allang stond te verpieteren, twijgen net pas los van moeder- boom, stukken bast, drab, geel gras en plastic uit je ziel. Omdat je hem nog niet kent, de beschuttingloze plek, niet door en door. Resten van een vorig nest drijven langzaam boven. Nu niets beloven dat je niet waar kan maken. En omdat je er iets begraven wilde, iets kleins dat alleen nog paste in de nissen van je ogen. Het nest werd zo een kist die eenmaal dicht niet meer openspert.