Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 244]

Dat beeld van die slak op dat mes

ze kwam de bus in met blote armen
in korte mouwen,
het was te warm voor iets anders.

ze leek zich niet te schamen
voor de littekens vanaf haar polsen
tot waar je ze niet kon zien.

huisvlijt.

zoals jij ze had,
in de schaduw van je dijen

te zien, te voelen
alleen voor intimi,

de geometrie van je puberteit
gekerfd.

ik kuste ze graag
op weg naar boven.

ze hadden een eigen zwaartekracht.

[p. 245]

 

legde de vinger erop

 

en vroeg, bleef vragen.

 

 

 

er kwam ruzie van.

 

 

 

je vond

 

een scheermes in m'n lippen.