Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 237]
II. Vader uit vader Als ik vooroploop en versnel schuift je oog als een waterpas langszij, maant me weer naar achteren. De toekomst loopt als een stel kuiten voor me uit Als ik de horzel op je rug opzettelijk te hard wegsla, kijk je om. Oog in oog met de jongeling die alles wat je hem wijsmaakte tot één draad heeft gespind, hem in de wind hangt voor die ene sprong naar zichzelf, naar een vrouw naar de dood De hemel is geen mariablauw aquarel, vader maar een luchtbrug van insecten waaruit het onafgebroken regent Een koude wind steekt op, terwijl je kijkt