Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 220]

Lorkenbosjes

Klein en nietig: de lorkenbosjes
van Lichtaart. Vroeger zo eindeloos.
Toen heel de wereld nog heide was,
alles in kinderschoenen ver.

We werden gedropt in het holst.
Geschreeuw lag vast aan een boom.
Met het licht van zaklampen
klampten wij ons vast aan elkaar.

Bloed droop. Hars plakte
aan onze handen. Achter alle stammen
moordenaar, beul, kannibaal.
O was ik maar stil op mijn strozak gebleven.

Een van ons huilde. Wou naar huis.
Huis was een woord dat wegritste
tussen de lorken. Bij vos
en hermelijn. Het pad erheen

liep over lijken. Het slachtoffer bleek
patrouilleleider, bloed mercurochroom.
De gangsters waren van warme cécémel
aan het nippen. Nachtspel geslaagd.