Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 185]
Mijn waarde uit de donkere hemel dwarrelt sneeuw zachtjes blinkend door het gat in de schoen trekt de sneeuw in de sok weer terug in het gele huis doe ik de schoen uit en de sok geeft de sneeuw aan de rode tegels over de voetsporen lopen naar de werkkamer en lossen onderweg in de lucht op daar schrijf ik dit nu boven een brief aan: mijn waarde er is in de hele natuur niets dat omhoog rolt - behalve geld - het is alles vallen wat de klok slaat ‘komt de bodem al in zicht’ zo kijken de bankiers over de rand het europese tafelzilver achterna - ja maar waar staan ze al turend in de afgrond op - en is krediet dakpansgewijs gebouwd op vertrouwen - of is het een kwestie van almaar doorschuiven goederen schepen oogsten
[pagina 186]
databanken wrakvee obligaties zó snel doorschuiven dat het bodemloze uit zicht blijft en terwijl jij mij en ik hem beloof later later alles terug te betalen wankelt het huis in de kredietstorm van deze winterse donkere dagen en tuimelen de miljarden nullen door het heelal ja nee maar laten we dan het haardvuur oppoken de port ontkurken en de koppen bij elkaar steken want als we ons samen werkelijk voor de volle honderd procent concentreren is er geen enkel probleem dat niet genegeerd kan worden