Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 148]

Als Rimbaud uit de hemel valt

Waar naartoe, Arthur? Hel, ben je iemand anders nu?
Het is waar, ook in de winter stromen bronnen klaar.
Water, koud, versterkt het hart. Maar leg dat eens uit aan
die verzwakten in barak 13. Geen soep, geen vuur.
Dood als een zeug die zich ledigt in haar biggen. Hier
niet daar worden sterrenkinderen geboren, stof.
Nietig stof. Hoor die hond. Hij blaft naar de overkant.
Echo. Hij blaft naar zijn echo. Alsmaar woester tot
nacht hem nihilistisch opslokt - Vlaamse wijze. Dat
wordt weer smullen, bloggen, blazen. Waag het niet, jij, om
groter plaatje te bezien, balans & uit balans.
Blaas je waardig op. Zo, daar doe jij niet aan mee... Boer.
Poëzie geen kleurwedstrijd? Je toverbol ontploft.
Brussel of Parijs? Stap in. Nog commentaar? Klaar? Spring

Herfst, de wijsneus bleek. Een duiveltje in het oor van een
dichter zonder valscherm - valt als een meteoriet