Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 133]

Karakoram

In het opengebroken hart van het gebergte
zit god in zijn badkuip vol bloed
niet spelend niet starend niet zwijgend
maar als een lichaam uit bloed gegroeid
een stille transparante stengel die de zon groet
en de winter en al de insecten die er hun droom
beleven en dan migreren naar andere streken
en in de warmte doen ze het verhaal van god
in zijn kuip maar wij horen niet anders
dan de onmenselijke landing van de zwerm