Het Liegend Konijn. Jaargang 10



[pagina 71]
Zus Jij waakt over de bloeiende nachten, luistert naar het duister waarin je ons hoort groeien. Als vanouds verspreid je in de kamer het koren van je lijf, breken wij het bloed dat we delen, dat klopt en genadeloos de uren splijt als een staande klok. Lieve zus, voor jou tikt ons lichaam zoals het nergens anders tikt. Elke avond gaan wij slapen in het ouderloze bed, krabben wij de oertaal uit onze lendenen en dubbele bodems, terwijl wij vader en moeder bezig horen, hoe zij met elkaar spelen als blinde kinderen. Niemand kent jouw genade, weet dat jij schreeuwt wanneer wij in jouw vuurvaste schelpen kruipen en reeds, heel zacht, onze kindertijd horen ruisen. Lieve zus, voor jou tikt ons lichaam tegen de tijd.