Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 69]

Moeder

Zij wandelt en leeft in kringen
door dit huis. Wij leven met haar mee
wanneer zij zalvend slaat
en voedsel maakt
voor onze toekomst die zij open-
plooit op tafel.

Moeder prent ons in
wie wij zijn
in haar ondergelopen dromen.

Dan zwijgt zij.

Kind na kind blijft het stil
terwijl moeder opnieuw haar witte stem
als een spade in onze dagen zet.
Maar wij luisteren er niet naar,
worden zwaarder van elk jaar
dat zij reeds in ons opgraven wil.

Niemand zal haar verleden
verwezenlijken.

In ons zakt gaandeweg het water,
want steeds sneller ontmantelen wij
haar aarde.