Het Liegend Konijn. Jaargang 10

[p. 24]

Het is niet altijd een kwestie van keuze

Ik stond niet op goede voet met de beweging
de familie, de politiek, de schutterij.

Zo ben ik, ik moet mijn geweten, waar moeder gelijk in had
van buiten kennen, voor niks opzij gaan.
Ik vond mijn houding altijd al goed.

Ik zie jou parallellen trekken met het heden
met verjaardagsfeestjes en in de familie nagaan
wat ik zou zeggen tegen mijn familieleden
en wat ze uit dat gezegde worden
om ook mij te kunnen zijn.

Begrijp je wel?
Ik vond mijn houding vanzelfsprekend.
Keihard.

Uren kon ik doorgaan
en het volle begrip tonen.
Ze hebben allemaal een achtergrond, een leven
ze zijn ook bang en willen hun uitkering redden
dat de dochters de advent begrijpen
vlammetjes van kroketten kunnen onderscheiden.

Eens werd het mij rood voor de ogen
maar dat heb ik ruiterlijk toegegeven.
Mij wil het bij de koffie aanzitten nog niet lukken
maar het praten over vorst en buien gaat gesmeerd.
Nog twee volle weken te gaan en dan verlof.

[p. 25]

 

Gewoon verdwijnen in de tabak

 

en eindelijk durven, met bikini's en make-up

 

en absurde hoeveelheden drinkyoghurt

 

 

 

zomaar, om bier klein te krijgen.