Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 237]

Marjoleine de Vos

^o Amsterdam, 1957

Recentste bundel: Het waait (2008)

[p. 238]

Indroe & Gilgamesj (fragment)

Na terugkomst van zijn zoektocht is koning Gilgamesj getrouwd met Indroe. Indroe bezoekt Sjamchat, een weduwe die wil hertrouwen.

En wat zal de dode zeggen als ik een nieuwe man vind?
Wat zal de ziel van Anilil zeggen?
De ziel van mijn man, van de dode, zal ontzet zijn.
Hij zal komen en mij vervloeken.

Indroe opende haar mond en zei tot haar, tot Sjamchat:
Zoek een andere man.
Zoek een andere man die naar je hart is.
De dode ligt niet 's nachts bij je.
Het is koud in je bed, de dode verwarmt je niet.
Anilil, die tot aarde geworden is, zal je liefde gunnen.
Je man, die je liefhad, gunt je een nieuwe liefde.
Als ik het licht van de zon niet meer zie,
als ik mijn man, Gilgamesj, die ik liefheb, niet meer zie,
als mijn stem niet meer tot hem spreekt
als het stil is rond Gilgamesj wiens bed ik verwarm,
in wiens armen ik slaap
als mijn ziel het duister in is gegaan,
wens ik hem die ik liefheb boven allen
dat een nieuwe liefde 's nachts zijn hart warmt.
Dat een nieuwe liefde mijn man Gilgamesj,
rond wie het stil is geworden, vasthoudt in haar armen.
Zo ook wenst Anilil die je liefhad, jou de warmte van het leven.
Je man, die bij de doden is, gunt zijn vrouw een nieuwe liefde.
Anilil gunt Sjamchat nieuwe liefde.

[p. 239]

 

Zo sprak Indroe tot Sjamchat

 

en bij terugkomst in het paleis van de koning,

 

terug bij Gilgamesj die zij liefhad,

 

vertelde zij welke woorden zij had gesproken tot haar vriendin,

 

tot Sjamchat.

 

 

 

Gilgamesj die haar liefhad boven allen

 

die van Indroe hield meer dan van alle vrouwen,

 

de grote koning ontroerde in zijn binnenste

 

en hij sprak tot Indroe:

 

Je hebt goed gesproken, Indroe, mijn vrouw

 

goed sprak je tot je vriendin Sjamchat.

 

Jij hebt mij gezien toen ik zwak was

 

toen ik sterk was moedigde je mij aan, je zei:

 

Ga voorop, je bent sterk, je kunt wat je wilt.

 

Toen ik zwak was nam je mij op, ik was klein,

 

ik was zwak, je nam mij op.

 

In de zak van je schort deed je mij, Indroe

 

je liep met mij tot ik mijn sterkte had hervonden

 

en ik sprong uit je schort en ik droeg je in mijn armen,

 

mijn vrouw Indroe droeg ik in mijn armen

 

nadat zij mij sterk gemaakt had.

 

Jij Indroe bent de vrouw die ik liefheb boven allen.

 

Als de zon jou niet meer ziet, zal ik huilen en schreeuwen

 

misschien doet mijn schreeuwen je terugkeren.

 

Als jij tot aarde vergaat, Indroe mijn vrouw

 

zal ik huilen en schreeuwen zes dagen en zeven nachten lang

 

en ik zal je roepen de achtste en de negende dag

 

de tiende en de elfde dag zal ik je roepen

 

de twaalfde en de dertiende dag en de veertiende

 

en alle dagen van alle seizoenen zal ik je roepen,

 

misschien keer je terug.

[p. 240]

 

Maar als je niet terugkeert, als de zon je nooit meer warmt

 

als het stil rond mij is geworden

 

zal ik de woorden horen die je zojuist sprak

 

de woorden ter vertroosting van je vriendin Sjamchat.

 

En ik zal mij troosten met de warmte van een vrouw

 

die jij niet bent Indroe, die jou niet is.

 

En je ziel zal naar mij lachen in de nacht.

 

 

 

En na die woorden omhelsde Gilgamesj zijn vrouw Indroe

 

en hun tranen vloeiden en zij waren man en vrouw,

 

één waren zij, de grote koning en zijn vrouw.

 

De dood wachtte op hen,

 

op ieder van hen wachtte de dood, maar zij waren één.

 

De liefde van Indroe en Gilgamesj was groter dan de dood.