Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 198]

Na de sneeuw

weet ik hoe hevig hier vannacht is geleefd
lees ik aan mijn voeten hoeveel wolkend
ademende wezens mekaar in dit bos
in spookachtig licht hebben ontmoet

want sneeuw heeft een onfeilbaar geheugen
is zacht en meegaand genoeg om zelfs
van tijd een afdruk te maken

betrapt al wie dacht in het donker onvindbaar
te blijven zoals elk woord verraadt dat
iemand het neergeschreven heeft