Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 51]

Oefening in eindes

I

Midden in het antwoord op de vraag wat je nog wilt doen
moet je lachen om wat woorden zijn: beheersing van gedachten.

Het einde van een mens wordt respectvol begeleid:
een dagboek op film, ongedwongen langs het strand
in een jas van RTL. We zien de mens. Dag mens.

Op de stoet van witte jassen volgen bloemen.
Je bent nu wat je vrienden zeggen,
hebt al niets meer in te brengen.

[p. 52]

II

Het dringt tot je door op het moment
dat iedereen aan koffie denkt
in stroeve witte kopjes.

Zij weten waar we het over hebben vandaag,
kijken verlangend naar het openstaande hek
waardoor ze straks zullen verdwijnen.

Niet blijven staan
tussen de jaartallen, de eksters
ingebed tussen lullige supermarkten
en twijfelende architectuur
op een maandag in november.

Dat we dus niet blijven staan.

Doen alsof je er bent
als iemand in de auto straks
obsceen naar warme handen zoekt.