Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 28]

Stadje

Het is een patchwork
van onverschilligheden,
lappen uit verspreide dekens
toevallig samengenaaid
en opgehangen langs onbuigzame
of kronkelige straten,
deuren en ramen
ondoorzichtig,
de ruimte daarachter
jaloers verborgen,
hooghartig, weigerig en gram
voor het verbrokkelde bestand
van links en rechts
of overkant,
toornig voor passanten
en luidruchtige kinderen.

De bouwsels,
bij de grond of torenhoog,
blijven mentaal kleinschalig,
verschanst achter struiken en hagen,
en electronisch bewaakte poorten.

Zij krijten met heese keel
en schamele taal:
zie je mij wel,
ik ben.