Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 16]

Regenboog

De vlag en de leugen
slijten de vele kleuren
van de regenboog.

Zwaaien
met rode vaandels
langs krotten en verschaalde aarde,
en roepen:
‘Broeders, wij allen zijn broeders’.

Waar broze beentjes struikelen
onder zware schedels,
vliegen en muggen zwermen
rond puisten, zweren,
en etterende ogen
nog even
glans en schittering
door smalle spleetjes schuiven.

Bogen spannen
indigoblauw
tussen kans en waarde,
rendabel in weerwil
van herkomst en stand,
reikhalsend met onverbiddelijk
het vuur aan de schenen.

[p. 17]

 

Zeggen vrij

 

en durven denken

 

geel van glorie en zon,

 

recht en zelfbeschikking

 

voorbij horizon,

 

dorst en begeerte,

 

droom en illuzie.

 

 

 

De kleuren van de regenboog

 

verbleken achter de nevels

 

van de willekeur.