Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 150]

Bij het haar getrokken waarheid

Ik zit onbevreesd in de wachtzaal
Het is mijn nicht die ziek tandvlees heeft
Ik vergezel haar omdat ik verliefd ben op de tandarts
Op mijn nicht ben ik ook verliefd
Maar dat weet ik vandaag nog niet.

Iedereen is verliefd op mijn nicht
Omdat ze sjaals breit voor autistische bakkerszonen,
Omdat ze worstenbroodjes deelt met dove vuilnismannen,
Omdat ze onder haar linkerborst zes penselen kan verbergen
Ronde materharen penselen die wachten op een kwak
Een kwak op een doek wordt een luguber kermistafereel
Mijn grootmoeder hangt het in mijn slaapkamer.

Na de tandextractie gaan we naar de kermis
Ik win een vis die mijn ogen mijdt
Mijn nicht wint een schaakspel om mee te nemen op reis
De broer van de spookkotuitbater wil haar schaken
En desnoods verkrachten in een weide dicht bij Napels
Tenzij ze toestemt en de attributen aanvaardt
Dan is het liefde en mag ik haar schutterige bruidsmeisje zijn.

In het spiegelpaleis valt het mij op
Dat de vis niet meer leeft
In zijn rigoureuze staat is hij aandoenlijk
Niet aandoenlijk genoeg om in een luciferdoosje te proppen
En te begraven naast de windhonden van Julien
Vreugdeloos huppelend verlaten we het terrein
Tien minuten later is mijn nicht vrij van pijn.