Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 123]

Vannacht

Ik sloeg mijn ogen open en daar zat
Een man met zwarte haarwrong op mijn bed.
Een prins of sultan uit een damesblad,
Voor mijn plezier daar even neergezet.

Hij buigt voorover en hij lacht me toe.
Het is of ik een vreemde harsgeur ruik.
Hij schuift mijn hemd naar boven, quasi-moe.
Met forse tikken klopt hij op mijn buik.

Hij trekt twee lange strepen en ik hoor
De woorden ‘tot de hals’ en ‘opensnijden’.
Zijn ogen glanzen en hij lacht, van oor tot oor,
Alsof we iets geweldigs delen, beiden.