Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 116]

3

De geest die geen rust vindt doolt
over de planken, is zijn masker vergeten.

Treft dan het kind dat op zijn hielen gezeten
een lied aanblaast, leent de stem van de man
die achter het kind zit en meezingt, neemt plaats

in het oude sacrale gebaar dat de kleine hand
op de vloer maakt en ook in de hand van de man
doet hij het na. Maar vloeiender

zwaarder omdat de man weet
waarheen en vanwaar terwijl het kind
nog zijn luidkeelse heldere hier ben ik zingt.