Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 105]

Micha Hamel

^o Amsterdam, 1970

is ook componist en dirigent.

Recentste bundel: Nu je het vraagt (2010)

[p. 106]

Redding

Een jonge vrouw, een kasplantje eigenlijk, ligt - witte pleisters
trekken haar neusvleugels open - aan de beademing en kijkt

met dierenogen naar binnen of anders voorbij de bomen
naar buiten. Haar zus denkt zus haar moeder zo en Frederik, haar

vader denkt het zijne. Als ze sterft zucht men van verlichting.

[p. 107]

 

Frederik fantaseert als ik inadem hoeveel dataverkeer

 

neem ik dan met mijn teug mee naar beneden. Hoeveel

 

 

 

deviaties produceer ik in telefonades nu ik ferm tegen

 

de wind in fiets terwijl mijn hondstrouwe hersenen hard

 

 

 

bezig zijn om alle mogelijke gebruikerssporen te wissen?

[p. 108]

 

De moeder wappert het echtelijk dekbed uit op haar balkon en

 

denkt aan haar schatje die elf kilometer verder in de airco van zijn

 

 

 

kantoor zit te zwoegen op statistieken en rapporten. Ze dagdroomt

 

als ik nu de lucht kus merk jij dan dat de koelte die door jouw kamer

 

 

 

trekt heel eventjes je wang aait, misschien wel zo teder dat je opkijkt?

[p. 109]

 

De zus komt met haar - een dondersteen, tjonge - drukke dochtertje

 

net van de begraafplaats en ze puft poeh poeh we moeten er even uit

 

 

 

we maken er een gezellige middag van. Een uurtje later ligt ze op haar

 

handdoek met haar hoofd op haar handtas en gaat haar hartslag steeds

 

 

 

trager in de middagzon totdat haar boekje uit haar vingers glijdt, ploef.

[p. 110]

 

Haar vriend moet vandaag een lezing houden, inspecteert

 

dus asem en

 

glimlach, strikt zijn stropdas en loopt met gretige tred door het

 

applaus

 

 

 

heen richting hel katheder. De zaallichten doven en de projectie

 

toont de

 

juiste kiezelwoestijn. Een kolossale wolk van stilte groeit boven

 

de hoofden

 

 

 

van het publiek en zijn tong krimpt als een in lijmlucht

 

stikkende naaktslak.

[p. 111]

 

Een kleuter wordt uit het zwembad gevist, slap op de kant

 

gelegd en beademd tot ze onbeschadigd opent haar gezicht.

 

 

 

De badmeester deinst terug en dankt in een soort dankhouding,

 

of scherper gezegd: hij maakt groot en vlug een lief onhandig

 

 

 

dankgebaar. Omstanders lachen en huilen en lachen en huilen.