Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 86]

Advent

Het is zover. Ik rijd je
in zeven haasten en hemels
naar het ziekenhuis, naar dokters,
verlossers die je met sikkel
en scalpel zullen oogsten.

Ik staar naar hoe je openbarst
als een walnoot, hoe je uitpuilt
van blubber en vreugde.

Tussen je dijen verschijnt het doods-
hoofd en -vonnis van ons.

Ieder apart schreeuwen we moord en brand
tussen je billen.

Daarna ligt het kind al
op je arm, drogen jullie op
terwijl ik langzaam dichtgroei
in jullie bloed.

Huilend zie ik je moeë benen
mij sluiten.