Het Liegend Konijn. Jaargang 9

[p. 83]

Babyblauw

Dagenlang loop je op wolkjes
die je uitkiest voor het behang.

De hele tijd ben je in de weer
met berekeningen, afmetingen
van het geluk dat bijna
in zijn kinderschoenen staat.

Je koopt zelfs al lijm
waarmee je mij plakt op muren
van onbegrip.

Ons kind. Jouw kind.

Spreken doe je in babyblauwe termen
die mijn dag verduisteren.

Tussen je stapels kleertjes
en woorden kan ik niets meer
horen of zien, behalve hoe je
dagelijks gaten en kinderkamers
in mijn ziel hakt.