Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 230]

Disco Berlin

Ik zag je staan
in de kelder met de golvende hoofden
ik zag je staan
spastisch, met de bezwetenen.

Je brak los
in het licht van een nieuwe mozaïek
je brak los
in stampende voeten.

Afrika was ver weg
maar hier deed de steppe zich gelden
in het doffe dreunen, in de warme roep
van het beest.

Ik vocht voor je blik
maar je ogen rolden met de bassen
stuiterend, van muur tot muur
(beduimeld plaatwerk en ruw beton).

Ik wilde je nemen
‘hou je kop, kom met me mee!’
maar bevelen
- zonder uniform -
zijn losse flodders
van een koud ‘nee’.

[p. 231]

 

Ik had je huizen willen laten zien

 

huizen van marmer, gedragen door gespierde reuzen,

 

waar goud brandt, lekkend uit gebloemde luchters,

 

waar roet schouwt met het zwart van de nacht.

 

 

 

Maar de nacht

 

heeft andere deuren geopend.