Het Liegend Konijn. Jaargang 8

[p. 228]

Hotel Berlijn

Stap over de drempel;

in een walm van oud-bruin
knettert een gebroken stekkerdoos
zijn oude welkomstlied.

In de gestrande sloep van je bed
droom je van boekverbranding
en een doorzeefde helm.

De kast met klerenhangers
komt aangespoeld
met kromme deuren
een bureau, zweterig, muisgrijs.

en om je thuis te voelen
steek je een sigaret op
in een asbak van rookglas
blijft een askegel liggen.

Ook het stof daalt neer,
zilverdradig, van vreemde waarde
het sieraad van de hotelspin,
een hoopje vleugels en poten.

's Avonds schuifel je behoedzaam
op de gang de spanning
van vluchtwegen
versleten lakens, oud als theewater.

[p. 229]

 

Moeizaam kom je tot rust.

 

Je legt je hoofd neer,

 

je staat weer op.

 

 

 

Bij het ontbijt

 

kijk je naar buiten,

 

door een beduimelde ruit.

 

De muur aan de overkant

 

zit vol kogelgaten.